باشگاه جعفری یا باشگاه شهید فهمیده یکی از معروفترین باشگاه زورخانه‌ای ایران در پیش از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ در شهر تهران بود. محمد رضا شاه پهلوی با دادن کمک مالی به شعبان جعفری (یکی از عوامل کودتای ۲۸ مرداد) این باشگاه را تأسیس کرد. از میهمانان دولت، پادشاهان و رؤسای جمهور تا گردشگران خارجی برای تماشای ورزش‌های زورخانه‌ای به تماشای باشگاه جعفری ...

در کنار حامیان نظامی، حامیان غیرنظامی نیز از جمله گروه‌هایی بودند که از شاه و حکومت حمایت می‌کردند. حامیان غیرنظامی طیف مختلفی از افراد و دسته‌جات سیاسی مختلفی را شامل می‌شد که عمدتا بعد از کودتای 28 مرداد نقش آن‌ها پررنگ‌تر شد.

کشور ایران از زمان کشف نفت و اعطای امتیاز استخراج و بهره‌برداری از منابع نفتی به «ویلیام دارسی» در سال 1901 میلادی؛ به حوزه نفوذ سنتی انگلستان تبدیل شد و با تاسیس «شرکت نفت انگلیس و ایـران» در سال 1909، منابع نفتی ایران به عنوان سهم لاینفک امپراطوری بریتانیا به این کشور پمپاژ گردید؛ تا اینکه با اوج گرفتن نهضت ملی شدن صنعت نفت به رهبری دکتر مصدق و آیت‌الله ...

پدیده لمپنیسم و پیوند آن با دربار پهلوی یکی از وجوه بارز عرصه سیاست ایران در عصر پهلوی دوم بود. ظهور و بروز پدیده شعبون بی مخ و نقش بی بدیل وی در پیروزی کودتای 28 مرداد 1332 گواه این مدعاست. عبدالرضا هوشنگ مهدوی در ماموریت دیپلماتیک خود در سفارت ایران در ایتالیا از وحشت سفیر ایران در رم (پایتخت ایتالیا) از شعبان جعفری اینچنین نقل می نماید . . .

شاید دریافت امتیاز تأسیس باشگاهی ورزشی که ساخت آن حدود سه سال طول کشید و شاه شخصاً در مراسم افتتاح آن حضور داشت، به خوبی بیانگر رابطه دربار و جعفری باشد.

به شعبان خان گفتم: «این آقا مخبر روزنامه ی آساهی است و قصد مصاحبه با شما را دارد. فورا گفت: چه بهتر از این !»

محسن آزموده: لات جوانمرد (1337)، تنها عنوان یکی از ده ها فیلمی نیست که از آغاز دهه 1340 خورشیدی، با اَنگ تمسخرزنی که هوشنگ کاووسی ساخته بود، یعنی فیلم فارسی مورد اشاره قرار می گرفت بلکه اشارتی به یکی از شخصیت های اصلی این دست آثار سینمایی نیز داشت، کاراکتر مرد سبیل از بناگوش در رفته قدرتمندی که کلاه شاپو به سر می گذارد، کت و شلوار مشکی به تن می کند،...

در دوره پهلوی دوم، ما شاهد ظهور پدیده ای به نام لمپنیسم هستیم. اراذل و اوباش روابط نزدیک و پیچیده ای با دربار پهلوی داشتند. شعبان جعفری معروف به شعبان بی‌مخ یکی از شخصیتهای جنجالی تاریخ معاصر ایران و از بازیگران اصلی کودتای ۲۸ مرداد بود. وی زورخانه دار و باستانی کار ایرانی بود که بیشتر به خاطر حضورش در حرکات سیاسی به خصوص در کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ ...

شعبان بی مخ به روایت تصویر

 

چنین فردی سالها یکی از مظاهر قدرت رژیم پهلوی در سرکوب مردم بوده است. حتی در دورانی که ساواک قدرت چشمگیری می‌یابد و به حسب ظاهر بر همه امور جامعه مسلط می‌شود، ارتباط شعبان جعفری با دربار، منتها به صورتی ضعیف‌تر، همچنان ادامه پیدا می کند. شعبان جعفری که قبل از کودتای بیست‌وهشتم مرداد، از سوی دربار صرفاً به عنوان یک جاسوس اجیر شده ....

«بعد از شنیدین خبر سوءقصد عده‌ای در جلو بیمارستان می‌گریستند» در این عکس شعبان جعفری (معروف به شعبان بی‌مخ) نشان داده شده که در حال گریه است (هیچ یک از سایر افراد که در عکس هستند به جز شخص فوق در حال گریه نمی‌باشند.).

بعد از ترور شعبان جعفری توی میدان حسن آباد در حال فرار با موتور پیرزنی آمد جلویم. خواستم به بهش نزنم، موتور را سخت کنترل کردم. دستم پیچ خورد و کتفم از جا در رفت. درد بدی داشتم. همان روز رفتم مشهد و فردای آن روز رفتم درمانگاه. دکتر اسمم را پرسید. من هم گفتم: حسین محمدی! خلاصه آن روز دکتر کلی دارو و آمپول برایم تجویز کرد و من به مرور بهتر شدم..

بر اساس مستندات تاریخی، شعبان جعفری ملقب به شعبان بی‌مخ یکی از پهلوانان باستانی‌کار تهران قدیم بوده که در سال 1300 شمسی در منطقه سنگلج تهران چشم به جهان گشوده است؛ محله‌ای سنتی در ردیف یکی از قدیمی‌ترین محله‌های جنوب تهران که شخصیت‌های معروف دیگری را هم در خود پرورش داده است...

سه سال طول کشید تا باشگاه رو درست کردیم. از اعلی حضرت قول گرفتم برای افتتاحش بیایند. گفتم: «اعلیحضرت اگه اینجا تموم شد باید حتما خودتان بیایید افتتاح کنیم. گفتند: «میایم» بعد اعلیحضرت اومدند اونجا برای افتتاح. روزی ام که تشریف آوردند اونجا رو افتتاح کنند، وقتی مجسمه خودشونو نگاه کردند، گفتند چرا این لباس رو تن من کردی؟

مردم و بسیاری از علما از سقوط مصدق خوشحال بودند و احساس می‌کردند شاه مملکت را از دست توده‌ای‌ها درمی‌آورد. مردم دل خونی از توده‌ای‌ها که همه اعتقادات و اصول اخلاقی آن‌ها را به تمسخر می‌گرفتند، داشتند و به آن‌ها القاب زشتی داده بودند. آن سیل جمعیت که همه‌شان لات‌های طیب و شعبان بی‌مخ نبودند. مردم واقعاً از اوضاع به تنگ آمده بودند. وقتی سیل جمعیت به ...